Only a crazy dream until you do it! Een droom die is uitgekomen voor Margo Van Linden: in augustus stapte ze het vliegtuig op richting Michigan, waar ze haar turncarrière kan voortzetten als College Student aan de Western Michigan University! Wij mogen meegenieten van haar belevenissen via deze blog.
Michigan, 12 december 2021
Bijna niet te geloven, maar het is al december… Ik mocht Thanksgiving vieren bij de familie van Molly. Haar ouders en broer en zussen zijn super lief en gastvrij. Het is hier in Amerika een heel mooi feest, zoals met Kerstmis bij ons. En ja, ja, het was met een parade en met kalkoen en alles erop en eraan.🦃 We hadden enkele dagen vakantie en tijd voor hot-yoga, een wedstrijdje “ginger-bread house” maken, leuke wandelingen met de honden, kaartspelletjes met de familie, een avondje cinema en natuurlijk ook om eens echt te gaan shoppen (om 7 uur in de ochtend!😋).
Tijdens de training hebben we een hele routine gemaakt om de wedstrijden mee te beginnen met een omgekeerde run met “high fives”, salto’s rugwaarts in waves en groepskreten zoals rippen en grippen bij de brug. Dat is zo leuk om te doen.
Op een dag was er zelfs een hele fotoshoot met de nieuwe turnpakjes.📷 Blink, blink, precies professioneel of zo. Ik ben daar nu niet zoveel mee bezig, maar het mag gezegd dat bij de meesten de krultangen en de schmink wel boven water gekomen waren.
We deden ondertussen onze eerste wedstrijd, ’t is te zeggen “Exhibition Day”. Ik had eigenlijk verstaan dat we eens in een andere zaal gingen trainen voor de ervaring, maar toen we op de bus zaten, begon ik het te beseffen, het ging met jury en al zijn, in een grote arena, tegen andere teams van Michigan. Mijn teamgenoten maakten nog snel mijn haren in orde en voor ik het goed en wel besefte was de wedstrijd begonnen. Het ging super snel vooruit en ik mocht meedoen met de brug. De sfeer zat er zo goed in dat ik echt al aan het uitkijken ben naar de volgende keer!
Eerst zijn er nu de examens natuurlijk. Het was doorwerken om de papers en de opdrachten voor biologie, voedingsleer, statistiek en FYE (dat is Education and Human development) op tijd binnen te leveren, nu nog de eindexamens en een presentatie en dan starten er nieuwe vakken in januari. Ik heb er wel goede hoop op, maar het is toch heel spannend.
… en wat nog spannender is, is volgend weekend in Chicago het vliegtuig nemen✈. Onze vakantie duurt maar één week, maar het gaat echt veel deugd doen om mijn mama, papa, Stijn, Pieter-Jan en de oma’s en opa’s in het echt terug te zien na bijna 4 maanden.
Nu nog even dit: wisten jullie dat ik een schattig kerstboompje 🌲 met sneeuw zag en
* ik elke ochtend als eerste in de turnzaal ben
* onze trainster Penny bijna meer stress heeft voor de examens dan wijzelf
* de zetels in de cinema mega zacht zijn en je er ook een ligbed kan van maken
* veel mensen hier de hele dag in joggingpak en met crocs rondlopen, maar altijd met nagellak aan
* ik mijn kamergenoot bijles wiskunde gaf, wat toch wel een beetje de omgekeerde wereld was
* Sinterklaas in Amerika normaal niet komt, maar er toch iets in mijn schoen zat op 6 december
* coach Al me een complimentje gaf omdat ik me zo goed heb aangepast
* er in downtown Kalamazoo huisnummers boven de 1000 zijn en er mooie versiering is voor Kerst
